Zegen

Reżyseria: Shohei Imamura Produkcja: Japonia, 1987 Długość: 2 godz. 4 min.

Zegen jest japońskim słowem na człowieka utrzymującego się z handlu kobietami. Film Sehei Immamury oparty jest na życiu Iheijiego Muraokiego jednego z wielu japońskich handlarzy kobietami, którzy po otwarciu Japonii pod koniec XIX w. zaczęli organizować sieć handlu obejmującą wschodnią i południowo-wschodnią Azję. W odróżnieniu jednak od swoich kolegów po fachu Muraoki pozostawił po sobie zapis swoich poczynań w postaci autobiografii. Stronnicza w swoim wydźwięku i niejednokrotnie podkoloryzowywana stała się dla Immamury doskonałym materiałem dla satyry na temat imperializmu i nacjonalizmu ukazanych oczami człowieka, który sam mienił się ich wielkim orędownikiem. 

Muraoki wyjechał z Japonii przekonany, że za granicą zdobędzie fortunę, która pozwoli mu na przywrócenie dawno utraconej świetności jego rodu. Po licznych perypetiach przybył do Hong Kongu, gdzie jednak rzeczywistość szybko weryfikowała jego nadzieje na łatwe wzbogacenie się. W mieście poznaje kapitana Ueharę, który werbuje go do szpiegowania rosyjskich wojsk w Mandżurii. Po powrocie do Hong Kongu Muraoki spotyka Shiho, swoją dawną wielką miłość. Razem przenoszą się do brytyjskich Malajów. Tam natchniony zaszczepionym mu przez kapitana Ueharę patriotyzmem Muraoki rozpoczyna budowę swojego imperium handlu kobietami. W krótkim czasie staje się on gorącym orędownikiem zaszczepionych mu przez Ueharę idei, choć to czy z początku szczerze w nie wierzy, bądź też czy je rozumie pozostaje zagadką. Być może i sam Muraoki tego nie wie. Wydaje się, że zaszczepiony w nim patriotyzm sprowadza się jedynie do bezmyślnego powtarzania zapożyczonych od swojego mistrza haseł. Co więcej te same idee i hasła które Uehara wykorzystywał do pobudzenia patriotyzmu w Muraokim, ten wykorzystuje do prowadzenia burdelu. Otwiera nowe burdele i sprowadza do nich młode sprzedawane przez rodziny bądź porywane z kraju Japonki. Jego marzeniem staje się założenie sieci “Narodowych burdeli” mających wspierać Japonię i stanowić fundament pod jej przyszłą światową ekspansję. We własnych oczach Muraoki zdaje się jawić przedsiębiorczym biznesmenem-patriotą, który dla dobra ojczyzny podjął się rehabilitacji pałających się prostytucją kobiet. W jego z jednej strony zawiłej, a z drugiej nad wyraz prostej filozofii wszystko, nawet największe bezeceństwa i zbrodnie są dopuszczalne jeśli tylko służą - w jego ocenie - dobru ojczyzny. Tak jak Uehara wobec Muraokiego, tak Muraoki wobec podległych mu ludzi staje się jedynym sędzią tego co jest lub nie jest patriotyczne. 

Muraoka w obrazie Immamury jest pewnym siebie i upartym poczciwcem, który najpierw działa, a potem - jeśli w ogóle - zastanawia się nad konsekwencjami swoich działań. Staje się de facto personifikacją społeczeństwa, które tak jak on jest często łase na pochlebstwa i materialne korzyści.