Reżyseria: Shunji Iwai Alternatywny tytuł: Hana to Arisu / Hana to Alice Produkcja: Japonia, 2004 Długość: 2 godz. 15 min.
Hana Arai i Tetsuko Arisugawa przyjaźnią się od dzieciństwa. Razem uczęszczają do tego samego gimnazjum, razem chodzą na lekcje baletu oraz planują pójść do tego samego liceum. Pewnego dnia Tetsuko, którą Hana nazywa zdrobniale Alice, zabiera przyjaciółkę na wagary by pokazać podobającego się jej chłopaka. Ku zdziwieniu Hany chłopiec okazuje się być chodzącym do pobliskiego liceum obcokrajowcem, co jednak nie stanowi problemu dla Alice, która stwierdza że przyjaciółka może zająć się japońskim kolegą jej wybranka. Hana zbywa propozycję Alice niemniej jednak obie zaczynają śledzić chłopców, nie zdobywając się jednak na odwagę by do nich zagadnąć. Czas mija i dziewczęta zdają do liceum do którego chodzi również Masashi Miyamoto japoński kolega wybranka Alice. Hana wstępuje do tego samego klubu zainteresowań co Masashi, który zaczyna się jej coraz bardziej podobać. Nie mogąc zdobyć się na wyjawienie chłopcu swoich uczuć zaczyna go śledzić chcąc więcej się o nim dowiedzieć. Przeszpiegi przynoszą nieoczekiwany skutek, gdy zaczytany w książce Masashi uderza się przypadkiem w głowę, a będąca tego świadkiem Hana wmawia chłopcu, że oboje są parą, a on cierpi na amnezję. Cała konspiracja zaczyna jednak zmierzać w nieoczekiwanym kierunku wymykając się spod kontroli Hany i wystawiając na próbę jej przyjaźń z Alice.
Chociaż powyższy opis może dla wielu osób zwiastować banalną historię szkolnej miłości przyprawioną niepotrzebnie dramatem to jednak dość szybko okazuje się, że Hana and Alice ma do zaoferowania znacznie więcej niż mogłoby się wydawać. Film skupia się na ewolucji przyjaźni pomiędzy dziewczynkami która wraz z ich nieubłaganym zmierzaniem ku dorosłości musi zmierzyć się z nowymi wyzwaniami oraz ich pierwszymi dojrzałymi uczuciami. Dla pełnej energii i czasami apodyktycznej Hany kierującej się wciąż dziecinnymi wyobrażeniami o miłości i związkach wyzwaniem jest skonfrontowanie ich z rzeczywistością prawdziwego związku nad którym nie ma pełnej kontroli. Jej jednostronne fantazje muszą ustąpić gdy do głosu dochodzą jeszcze uczucia drugiej strony. W tej nowej sytuacji odnaleźć musi się również jej przyjaźń z Alice, którą machinacje przyjaciółki również wciągają w całą kabałę z cierpiącym na “amnezję” chłopakiem. Podobną ewolucję przechodzi Alice, która po raz pierwszy doświadcza dojrzałego rodzącego się stopniowo uczucia, którego nigdy wcześniej nie doświadczyła.
Największą zaletą filmu jest sposób w jaki ukazuje on opowiadaną przez siebie historię. Stawiając nacisk w dużej mierze na obraz i dźwięk prezentuje uczucia postaci i ich wzajemne relacje w o wiele bogatszy i ciekawszy sposób niż gdyby opierał się jedynie na dialogach. Nie oznacza to jednak, że filmowi brakuje dialogów. Rozmowy pomiędzy bohaterami są bardzo naturalne, codzienne, bark w nich sztuczności i melodramatyzmu tak często obecnych podobnych produkcjach. Twórcy dużo uwagi poświęcili także rozbudowie osobowości obu bohaterek oraz nadaniu głębi ich przyjaźni dzięki czemu nie wydają się one pustymi, skrojonymi jedynie na potrzeby historii miłosnej postaciami. Wręcz przeciwnie to historia miłosna stanowi jedynie epizod na tle ich przyjaźni.
Duża ilość długich, statycznych i dobrze przemyślanych scen pozwoliła zabłysnąć dwójce młodych aktorek. Wyważona pełna subtelności gra Yū Aoi wcielającej się w postać Alice wspaniale odnajduje się w nieśpiesznych ujęciach i kameralnych scenach dialogów. Za swoją kreację otrzymała nagrodę dla najlepszej aktorki przyznawaną przez Japanese Professional Movie Awards. Równie dobrze spisała się partnerująca jej Anne Suzuki grająca znacznie bardziej energiczną Hane, która jednak umiejętnie radziła sobie w spokojniejszych, bardziej dramatycznych scenach choć wyraźnie ustępowała umiejętnościami ekranowej koleżance.
Hana and Alice miło zaskakują tak formą jak i treścią pokazując, że nawet z pozoru banalnej historii można wyciągną coś więcej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz